Feministyczny post! Nie wchodzić!

Tak, to już dziś. Ósmy marca, czyli dzień Wszystkich Kobiet Na Świecie. I co dalej?

A no właśnie, co dalej?

Ja całkowicie zapomniałam o tym, że to już dzisiaj. A przecież to niby takie ważne "święto". 

Gunwo prawda, za przeproszeniem. To tylko jedyny oficjalny dzień w roku, gdzie mężczyźni są zmuszeni do ofiarowania swojej ukochanej kwiatka, czekoladki, czy czegoś tam. Wtedy każdy myśli "Ta to ma szczęście! Takiego chłopaka, to każda by chciała.." "Jakie ładne kwiaty jej podarował". 

Ale to tylko przez ten jeden dzień. Przez te 24 godziny w ciągu 366 dni. A reszta wygląda tam samo, jak zawsze. Kobiety usługują wszystkim, robią za wszystkich i nic z tego nie mają, ale to przecież kobiety i tak mają robić, to ich druga praca (lub pierwsza, jeśli nie mają tej poza domem). 

Osobiście mnie denerwuje, kiedy widzę, że nagle, w ten jeden, jedyny dzień nagle wszyscy chłopacy i już dorośli faceci stają się tacy milutcy dla kobiet, składają życzenia, całują. A następnego ranka

-Do garów!

No chyba nie. 

Ale też nie wszyscy pamiętają- założę się, że połowa chłopców nie będzie pamiętała, a o swoim "święcie" mówili już miesiąc przed (w moim przypadku).

Chciałbym, żeby ten dzień nie istniał, żeby nikt nie musiał udawać przed kimś, żeby nikt siebie nie oszukiwał, że chciałby równouprawnienia. I niech nikt nie wyzywa feministek.

Tak, od jakiegoś czasu w internecie i nie tylko występuje niezła nagonka na feministki. Ludzie się z nich śmieją, wyzywają- ale to nie prawdziwe feministki. 

Te prawdziwe chcą równouprawnienia dla wszystkich, nie tylko dla kobiet. Chcą, żeby każdy człowiek czuł się bezpieczny w swojej skórze i cieszył się tym, że może żyć, 

Jednak nie wszędzie tak jest. 

Kiedy widzę, że kobieta (np.moja mama) zasuwa od rana do nocy- sprzątajac, gotując, piorąc, opiekując się dziećmi, paląc w piecu, robiąc wszystkie zadania nie tylko domowe, ale też te "dla mężczyzn" to szlag mnie trafia. Tu przynieś to, weź mi ugotuj tamto, a tu niedokładnie umyłaś. 

Tak żyje większość Polek i nie tylko. Moja mama, babcia, ciocie, i inne kobiety, które zostały przytwierdzone na zawsze do kuchni, bez zawodu, bez realizowania swojej pasji i swoich marzeń. 

I tak było na zawsze. Być posłuszna (i już nie chodzi mi o to, że mężczyźnie, ale ogólnie), cicha, nie odzywać się, nie wyrażać swojego zdania, nie mówić, jak jest naprawdę, udawać szczęśliwą, pracować, rodzić dzieci, uśmiechać się niezależnie od humoru i być na każde zawołanie. 

Ja nie chcę tak żyć. Powoli wszystko się zmienia i młode pokolenia dzielą się obowiązkami, ale co z dawnymi małżeństwami? 

Co takiego złego jest we płci pięknej, że jest zmuszana do czegoś takiego? A może chodzi o tradycję? Albo o to, że jesteśmy za słabe? (Ciekawe czemu moja mama sama potrafi więcej niż nie jeden chłopak...)

Nie chcę obrażać płci przeciwnej, bo nie o to mi chodzi. Nie chcę wsadzać wszystkich do jednego wora, bo każdy ma wady, ale częściej słyszy się o gwałtach na kobietach, o pobiciu kobiet, o ich przegranym życiu w starej chacie przy zlewie ,w wiecznej udręce niekończących się obowiązków i braku przywilejów.

Weszłam na facebooka i co widzę "Walczymy o równouprawnienie na całym świecie"- na pewno pisząc takie posty pomożesz innym. Oto moje zdanie na ten temat. 

Jeśli ja miałabym być zmuszona do czegoś takiego, to od razu bym się spakowała i zaczęła życie na własną rękę- nie ważne, że byłoby ciężko. Byłabym niezależna i robiła wszystko z własną wolą. 

Bóg tworząc człowieka i dając mu umiejętność mowy, rząd, który dał wolność słowa- oni zagwarantowali ludziom takie prawa- w takim razie dlaczego nie wszystkim?

Oglądając program dokumentalny "Kobieta na krańcu świata" byłam niekiedy przerażona, usłyszawszy jak się żyje innym paniom, pod kloszem, bez wolności. I myślę, że ten problem nie ustąpił, niestety. Ja też, pisząc to, nie pomogę, ale chociaż chce poruszyć ten temat, bo coś mnie zmusza, żebym nie milczała. Trzeba o tym mówić. 

Także, wszyscy chłopcy/mężczyźni- traktujcie swoje dziewczyny (mamy, babcie, ciocie, siostry, dziewczyny, żony, teściowe) tak, jak Wy chcielibyście być traktowani, nie tylko 8 marca, ale codziennie. Dziękuję.

Mój post został napisany bardzo ogólnikowo- nie odnoszę się tu do wszystkich kobiet, bo wiem, że znajdą się też takie, co żyją jak księżniczki. Nie zamierzałam obrażać innej płci, więc nie chcę, żeby ktoś mi zarzucał, że "Przecież zdarzają się też podłe suki", bo doskonale o tym wiem.
Zdaję sobie także sprawę, iż wasze mamy, czy kogo tam macie, mają udane życie, pracują, dobrze zarabiają, są szczęśliwe, bo też o tym wiem. Ale ja też przeżyłam na własnych oczach, co to znaczy skończyć, jak sierota i być podporządkowana innym. Nie wszyscy to widzieli, nie wszyscy przeżyli, ale każdy słyszał i może sobie wyobrażać, jak ciężko jest uciec od schematu.

Dlatego Wam drogie dziewczyny życzę szczęścia, dużo zdrowia, niezależności, spełnienia marzeń, przygód, radości, wymarzonej miłości, i chęci do zmieniania świata i PRAWDZIWEGO walczenia o to, żeby żyło się lepiej każdemu człowiekowi. 
Wszystkiego najlepszego kobiety!

Buziak!