Wszystkie psy idą do nieba...

Śmierć jest zjawiskiem naturalnym, oczywistym i czymś, co zawsze kiedyś nadejdzie.

Niestety dotyka nie tylko ludzi, ale wszystkich istot na całym świecie, zwłaszcza zwierząt. 

Siedem miesięcy temu moją idolkę dotknęła okropna wiadomość, a mnie dzisiaj też coś wstrząsnęło. 

Dlatego mam motywację, aby napisać tego posta i podzielić się z Wami sytuacją z życia mojej idolki, jak i mnie.

Miałam w swoim życiu wiele zwierzaków. 

Nie wszyscy mnie lubili, ja nie lubiłam wszystkich, ale miałam zdolność empatii i każda śmierć (a było ich wiele) wywoływała u mnie burzę w umyśle. Każda nieprzespana noc i smutek był powodem, że nauczyłam się kochać szybciej. 

Rok i 4 miesiące temu narodził się nowy członek mojej rodziny, którego uratowałam. Mógł umrzeć, ale moja determinacja go przytrzymała i teraz jest moim najlepszym przyjacielem, którego kocham i ja też wiem, że on mnie kocha. 

A teraz zaledwie tydzień i parę dni wystarczyło, abym kogoś innego tak samo pokochała. 

Był to nowo narodzony szczeniak, dosłownie prawie 2 tygodnie temu. Miał 4 rodzeństwa. Kiedy się urodził, był najmniejszy i najsłabszy. Starsze rodzeństwo go odpychało od jedzenia, przez co on nie mógł jeść. Kiedy oni sporo urośli, on nadal był mały, mniejszy od mojej dłoni (która też jest mała).

Nie mogłam pozwolić, aby odszedł. 

Miał wiele siły. 

Próbował walczyć, nie poddawał się. Chciał żyć, bo ruszał się więcej od reszty piesków, wołał o pomoc. 

Razem z mamą postanowiłam, abyśmy go same dokarmiały mlekiem krowim, ze strzykawki. Powoli, każdego dnia dostawał 2-3 razy małą dawkę.

Pił, a potem spał. I tak było przez 3 dni. Był najsłodszym stworzeniem na tej ziemi, a mimo to, Bóg chciał inaczej. 

18 lutego 2015 roku jego serce zabiło po raz ostatni. 

Oznajmiła mi o tym mama, kiedy chciała go ponownie wziąć i nakarmić, niestety on był przygnieciony przez swoich braci. Można zatem sądzić, iż była to śmierć z powodu tego, że któryś ze szczeniąt go przygniótł, albo po prostu najpierw zmarł z głodu, ze swojej małej wagi.. 

Mam łzy w oczach, które powoli spływają po moich policzkach, ale chcę być silna. Stworzenie, które znałam lekko ponad 7 dni opłakuję jak kompana, który towarzyszył mi całe życie. Wszystko we mnie pęka, nie potrafię już tak samo myśleć.

Będąc małym dzieckiem, miałam wiele psów, które niestety musiały opuścić moje życie i pozostawić na zawsze w wiecznej żałobie i smutku.. 

Bardzo kochałam zwierzęta i każda śmierć, nawet, jeśli nie przepadałam za jakimś, była okropną tragedią. 

"Wszystkie psy idą do nieba, więc nie martw się... więc nie martw się..

Wszystkie psy idą do nieba, tak to już jest, tak to już jest....

Odwiedzisz je we śnie..."- to napisała 9 letnia dziewczynka, która wierzyła, że zawsze będzie mogła towarzyszyć swoim psom..To byłam ja.

I każdej nocy śniły mi się moje zmarłe psy..

Ale teraz już wiem, ze to przeszłość., 

Wszyscy idą do nieba, każdy aniołeczek będzie z nami na zawsze, a rana zniknie.. Wspomnienia zostaną. 

Dziękuję  mojemu tygodniowemu szczeniaczkowi, że był silny. 

Że walczył, że miał serce,

Nawet sobie nie wyobrażacie, jaki on był mocny, jaką miał silną wolę. Mógł dużo zdziałać, mógł być naszym kompanem. 

A teraz.. pozostaje się modlić.

Za każdym razem mam łzy w oczach, kiedy sobie przypominam, jak chciał żyć. Próbował, był wojownikiem.  

Kocham Cię, kochanie. 

Będę się modlić dla Ciebie. 

Będę Cię pamiętać, 

Nie zapomnę, obiecuję. 

Nauczyłeś mnie walczyć. 

Nauczyłeś mnie kochać wszystkie istoty.

A ja mam czyste sumienie, bo chciałam Cię uratować. 

Nie udało się, ale wiem, że byłbyś najlepszym psem na świecie.

Zawsze będziesz w moim sercu. 

Aniołku, słowiku, po prostu przyjacielu. 

My little doggy [*] I'll pray for you, darling. Angel.

— Natalia △ (@LipcowaNatalia) luty 18, 2016

Przepraszam za taki mało poukładany post, ale chciałam w jakiś sposób uhonorować jego śmierć, aby wiedział, ze o nim wciąż pamiętam. Nawet, jeśli nit tego nie skomentuje, czy nie przeczyta, nie obchodzi mnie to. 

Jedyne, co mogę Wam polecić- na każdego czeka śmierć, i na wasze zwierzaki. Kiedy przyjdzie ostatnia godzina, bądźcie szczęśliwi i dumni, ze miały takie wspaniałe życie z Wami, i Wy z nimi. 

Buziak!