Happy Bday

Co roku obchodzimy dzień, w którym świętujemy swoje urodziny. Dorastamy, jesteśmy starsi aż o jeden rok. 

Krok do dorosłości czy coraz bliżej do śmierci?

Jestem jeszcze bardzo młoda i być może życie przede mną, ale czuję się, że przeżyłam już tyle, że więcej nie chcę- po prostu czuję się STARO.

Też macie takie wrażenie, że jesteście już zbyt dojrzali, aby dalej świętować? Małe dzieci lubią mieć urodziny, by cieszyć się z prezentów. Nie każdy je dostawał i dostaje, ja chcę tylko zapomnieć o tym, że mam tyle lat, ile mam.

Przecież to tylko nic nieznacząca liczba. Co z tego, że mam już tyle, albo dopiero tyle lat. 

Nie chcę dorastać.

Nie chcę się zmieniać.

Nie w ten sposób. 

Nie chcę, aby ktoś mi wysyłał życzenia na facebooku, one i tak nie dadzą tego samego, co te złożone na osobności twarzą w twarz.

A może życzenie wypowiadane przy trocie i świeczce to bujda?

Może to się nie sprawdza, a my tylko wierzyliśmy, że to coś da. 

Dziś kończę dopiero/aż *niepotrzebne skreślić* szesnaście lat. Szesnaście szczeniackich lat. 

Nie jestem taka dorosła, tylko starsza, o jeden rok. A tyle się zmieniło. Zawsze chciałam, aby ten dzień był wyjątkowy. Abym była szczęśliwa i żeby to wszystko wyglądało jak w amerykańskich filmach, tylko po co, skoro jestem ja, mama i bracia. Nikt więcej. A daje mi to poczucie satysfakcji, bo dziś jestem niezadowolona, a później będę dziękować, że miałam co jeść i że moi rodzice tak bardzo się dla mnie starali.

Szczęśliwych urodzin,wszystkiego najlepszego, Lipcowa. 

Bądź szczęśliwa.